“We will open the book. Its pages are blank. We are going to put words on them ourselves. The book is called opportunity and it’s first chapter is New Years Day.”

De start van het nieuwe jaar. Een start die bijna onlosmakelijk verbonden is met een lijstje goede voornemens en de wens die de eerste dagen over en weer klinkt: Gelukkig Nieuwjaar!
Maar wat maakt een jaar eigenlijk gelukkig? Was 2016 een gelukkig jaar voor jou? Of waren er dingen die je miste om echt gelukkig te zijn? Zou je dingen anders (willen) doen? En wat zou 2017 voor jou een gelukkig jaar maken?

Een paar weken geleden hoorde ik een interview op de radio, een interview met een geluksprofessor. Hij vertelde over zijn theorie, waarin hij drie elementen benoemde die in hoge mate bijdragen aan het gevoel van geluk. Het was geen hogere wiskunde, het klonk heel logisch en toch deed het me wat.

Stel jezelf (haalbare) doelen. Zorg voor oplaadtijd. Zorg voor mensen om je heen.

Het zette me aan het denken. Vooral dat eerste. Juist nu met de jaarwisseling. Want hoe vaak had ik niet een jaar zonder een concreet doel en snelde het jaar aan me voorbij voor ik er erg in had? Of had ik voornemens die bij voornemens bleven omdat ik er geen concreet doel van had gemaakt? (je kent ze vast wel: meer sporten, gezonder eten, maar niet bedenken hóe..)
En omdat ik niet echt een doel had of er geen concreet doel van maakte, was ik ook vaak niet tevreden. Want zonder (concreet) doel, is er ook geen resultaat. En mijn conclusie was dan ook al snel dat ik ‘het’ niet gehaald had.
Geen fijn gevoel.

Hm, ik voelde dat er een puzzelstukje in mijn hoofd op zijn plek viel.

En met dat puzzelstukje popte meteen mijn fietsreis in Afrika op. Met een fijne groep mensen fietste ik gedurende vier weken nagenoeg iedere dag gemiddeld een rit van 80 km, met als ultiem maximum een rit van 120 km. Iedere ochtend voordat we op pad gingen, vertelde onze toerleider exact hoe de tocht was opgebouwd. Een dag van 80 km bestond bijvoorbeeld uit blokken van 30-30-20 km. Na een blok stond onze vrachtwagen ergens langs de kant met eten en drinken.
En juist door het opknippen van de rit in concrete blokken, lukte het me alle dagen uit te fietsen. Want reken maar dat het regelmatig afzien was. Ik zat echt, helemaal in het begin, iedere kilometer op mijn fietstellertje weg te kijken. Maar doordat ik precies wist hoe ver ik nog moest, hield ik het vol. De blokken gaven houvast, het was iedere keer een concreet doel. Ik had er niet aan moeten denken dat de vrachtwagen zomaar ergens zou staan, zonder dat ik van tevoren wist waar. Dan had ik het veel zwaarder gehad of sterker, dan was ik mogelijk afgehaakt. Maar nu, met ieder blok dat ik had uitgefietst, ieder blok dat ik had gehaald, maakte zich een trots gevoel van mij meester en kon ik ook het volgende stuk weer hebben.
En ja, die stops waren oplaadmomenten. En hoe! Even van de fiets af, benen strekken en wat eten om daarna weer met nieuwe energie aan het volgende blok te beginnen. En wat was het goed om met mensen samen te fietsen. We gaven elkaar af en toe een duwtje, moedigden elkaar aan als iemand erdoor heen zat en beleefden geweldige momenten met elkaar. En zo regen kleine concrete blokken zich aaneen tot fietsdagen. Fietsdagen tot fietsweken en fietsweken tot een fietsmaand met een uiteindelijk resultaat van 1600 km in onze benen..
En dat gaf en geeft me nu nog steeds een ongekend gevoel van geluk..

Stel jezelf (haalbare) doelen. Zorg voor oplaadmomenten. Zorg voor mensen om je heen.

Ja, het dráágt bij aan geluk. Ik mag dat nu weer ervaren met On her way en de reis die ik dit jaar ga maken. Anderhalf jaar lang heb ik dit doel voor ogen gehad en dit jaar gaat het werkelijkheid worden.. En op de weg hier naartoe zijn oplaadmomenten ook onmisbaar, juist omdat er altijd iets uit te zoeken is, er altijd iets te doen is. En wat zou ik zijn zonder mijn familie, mijn vrienden, mensen die me inspireren? De mensen die voor mij zo belangrijk zijn, om bij te zijn, om te delen, om te vieren. En hoeveel mooie mensen zullen er komend jaar op mijn pad komen?

Het nieuwe jaar is begonnen. Een nieuw boek ligt open. Er liggen weer 365 lege pagina’s die wachten beschreven te worden. Ik kan niet wachten 🙂 En jij?

Ik wens je een prachtig boek toe voor 2017.
Gelukkig Nieuwjaar!