Wanneer was jij voor het laatst in je element? Echt in je element?
Dat je geen idee had van tijd en ruimte? Dat je volledig opging in dat wat je aan het doen was? Dat alles gewoonweg klopte?

Momenteel ben ik bezig in een boeiend boek, “Het Element” van Sir Ken Robinson. Een boek over het leven van bevlogen muzikanten, dansers, wiskundigen.
Een boek over mensen die één ding met elkaar gemeen hebben: ze zijn volledig in hun element met wat ze doen. Simpelweg omdat ze zich niet kunnen voorstellen dat ze ooit wat anders zouden doen.
Het element. ‘Als passie en talent samenkomen’.

De huidige Olympische Spelen zijn daar ook een mooi voorbeeld van. Want wat zijn die sporters in hun element. Topatleten die volledig gaan voor hun sport én daar een buitengewoon, uniek talent voor hebben.
Dichter bij huis zie ik het bij een vriendin. Een vriendin die goed kan zingen. En daar ligt ook duidelijk haar passie. Dat zie je. Ze straalt en sprankelt aan alle kanten als ze zingt. Volledig in haar element.
Zo’n moment waarop iemands passie en talent samenkomen, geeft me altijd kippenvel. Want er gebeurt iets bij mensen in hun element. Er gebeurt iets moois. Niet alleen bij hen, maar ook bij mensen in hun omgeving.

Deze momenten – van volledig in mijn element zijn – heb ik vaak als ik op reis ben.
Het moment dat ik meeliep met een wildparkranger in Zuid-Afrika. Dat ik op de stoel vóór op de fourwheeldrive zat en om mee heen keek. Me realiseerde dat ik in de bush van Afrika zat, de dieren van zo dichtbij kon meemaken en geweldige dingen beleefde die ik nooit gedacht had te zullen beleven.
Het moment dat ik op het dek stond van de boot in Bimini. Dat er een heerlijk nummer uit de luidsprekers klonk en we uitkeken over de zonnige zee. Dat we net tussen de dolfijnen hadden gezwommen en nu van puur geluk dansend het lied meebrulden.
Het moment dat we een spel deden met kinderen uit de townships in Zuid-Afrika. Kinderen die al meer hadden meegemaakt dan een mens in een leven aankan. Kinderen met zware gedragsproblemen. Dat je de kinderen volledig in het spel zag opgaan en zag genieten. En dat één van de jongens op de terugweg spontaan riep: This was fun!

Op dit soort momenten bruist alles in mijn lijf. Barst ik uit mijn voegen van geluk. Dit soort momenten beleef ik intens. Het moment, mezelf, álles.

Door het lezen van “Het Element” viel voor mij een kwartje. Afgelopen jaren heb ik ontzettend lopen zoeken. Lopen zoeken naar mijn ‘bestemming’. Naar dat waar ik van ga stralen en sprankelen. Nu realiseer ik me dat ik al die tijd op zoek was naar mijn element. Naar dat waar mijn passie en talent samenvallen.
En dat is voor mij On her way. Ik ben gelukkig als ik reis. Ik kan schrijven. En ik bruis van binnen als ik daarmee ook anderen kan inspireren.
Met deze driehoek voel ik me volledig in mijn element.

Maar dan is er De Kwestie. De kwestie van geld.
Want hoe ga je dat doen? Hoe moet dat later met je pensioen?
Vragen die ik regelmatig krijg. Vragen die ik mezelf ook stel. En als ik daaraan denk, krijg ik het af en toe best benauwd. Want laten we wel wezen, reizen kost geld. Veel geld.
Gelukkig heb ik in de training van de ervaren reizigers veel handvatten en manieren gekregen. Er blijken zoveel mogelijkheden waar ik zelf nog nooit aan heb gedacht. Dus daar ben ik hard mee aan de slag. Maar eerlijk is eerlijk, het blijft een dingetje. En uiteraard speelt mijn oude bekende – jawel, de controle – daarin een hoofdrol. Want ik wil er niet mee aan de slag zijn. Ik wil weten hoe ik dat ga doen. Ik wil weten dat het goed komt. En wel nu.
En dat wringt. En ik denk niet alleen bij mij.
Want staat (financiële) zekerheid vaak niet aan de basis van onze (grote) beslissingen?
Maar hoe zeker is zeker? Weet jij hoe het leven loopt?

Er is namelijk nog een andere vraag. Want wat als je dat nou eens losliet? Wat als geld er niet toe zou doen?
Zou je dan hetzelfde doen als je nu doet? Of zou je hele andere dingen doen? En wat is het dan waarom je dat toch niet doet? Toch… die zekerheid?

Mijn antwoord was helder. Ik zou iets anders gaan doen. Gehoor geven aan die innerlijke drive om de wereld te verkennen, te schrijven, te inspireren.
En ja, ik vind het spannend. Ja, ik krijg een knoop in mijn maag als ik aan het geld denk. Ja, ik vind het moeilijk mensen achter te laten. Maar het gevoel om te bruisen, om te léven, om in mijn element te zijn, is voor het eerst sterker dan deze angst en onzekerheid.

Dus ik ga. Ik ga het doen. Begin volgend jaar ga ik op reis. Voor langere tijd. Ik waag de sprong in het diepe. Mijn element achterna. Op naar een nieuw avontuur.

En jij?