De Kilimanjaro. 12 jaar geleden heb ik al eens aan de voet gestaan van deze berg. Werkelijk geen haar op mijn hoofd die er toen aan dacht met de paar mensen uit onze toenmalige reisgroep mee te gaan om hem te gaan beklimmen. Nadien heb ik er ook eigenlijk nooit meer aan gedacht en deze berg vind je dan ook niet op mijn bucketlist.
Maar zoals ik al bij ‘ bezochte bestemmingen’ schrijf, weet ik eigenlijk nooit wat mijn volgende reis wordt; het komt op een gegeven moment boven. Zo ook nu.
Mijn oog viel op een oproep voor deelnemers aan de Kili-challenge, georganiseerd door Warchild. Ik gaf me binnen 5 minuten instinctief op voor de informatie avond. En ondanks dat ik er nog 2,5 week over gedaan heb om me daadwerkelijk in te schrijven, wist ik toen diep van binnen al dat dit is wat ik ging doen. De puzzelstukjes vielen op zijn plek.

En dus is het eind januari zover. Ik ga de Kilimanjaro beklimmen. Voor mezelf. En voor dit doel.

Wat is het dan toch dat ik nu ‘ineens’ deze berg op wil? Omdat alle componenten zo mooi passen bij waar ik nu sta en waarvoor ik On her way begonnen ben. Dit moest gewoon de eerste reis worden.
… omdat het een waanzinnige mooie reis is.
… omdat ik het als een grote en unieke persoonlijke uitdaging zie. En dat het een afronding is van een pittige periode en een bewijs aan mezelf dat ik ‘er weer ben’, speelt zeker mee.
… omdat het een reis is met betekenis. En dat is wat ik wil. Niet alléén maar reizen om het reizen, veel van de wereld zien, nieuwe mensen en culturen ontmoeten en daarover schrijven. Ik denk dat je van reizen zoveel kunt leren, maar ook van betekenis kunt zijn. Toch die wereld een klein stukje mooier maken. Tja..
…omdat, de gevolgen van oorlog dagelijks zó zichtbaar, het me enorm aangrijpt en frustreert. Omdat je er zo weinig aan kunt doen. Zoveel mensen. Met zoveel kinderen met een te volwassen blik. Omdat ze al meer gezien hebben dan een mens in zijn leven kan hebben. Ze soms al jaren niet meer naar school kunnen. Ze geen vrede meer kennen. Ze geen kind meer (kunnen) zijn.
En door juist nu iets te doen voor een organisatie die erop gericht is die kinderen te helpen hun ervaringen een plek te geven; hen te leren dat oorlog niet ‘normaal’ is; dat er hele andere manieren zijn om met elkaar om te gaan, dat het echt anders kan en hen zo een ander(e) toekomst(beeld) te geven, klopt voor mij. Zo kan ik voor mijn gevoel toch iets doen. En dat ik daar ook écht wat voor moet doen, werkt voor mij alleen maar beter.
…omdat ik wil ervaren wat het is om door te moeten lopen, terwijl je eigenlijk niet meer wilt. Je doodmoe bent, je tas te zwaar is, je kind huilt en je benen niet meer willen. Maar je kunt niet anders dan doorgaan, je hebt geen keuze. En ik besef terdege dat ík deze keuze geheel vrijwillig maak. Maar als ik op die berg sta, zal ik ook moeten doorlopen. Het zal regelmatig door mijn gedachten schieten.
…omdat ik het geweldig vind om met een groep mensen gezamenlijk naar zo’n doel toe te werken. Ieder met zijn eigen verhaal, maar ook met elkaar voor één groot gezamenlijk doel. Zoiets moet je delen.
…omdat het me naar het dak van ‘mijn’ Afrika brengt. Het continent waar ik mijn hart aan verpand heb en waar al zoveel mooie herinneringen liggen. Om straks hopelijk op dit ‘dak’ te kunnen staan, was voor mij het laatste passende stukje..

Dit keer geen foto’s, maar een filmpje wat gemaakt is van de Kili Challenge van vorig jaar. Het geeft een mooi beeld van hetgeen wat er te gebeuren staat. En eerlijk is eerlijk, enerzijds geeft het me behoorlijk de kriebels als ik zie wat er moet gebeuren om die top te bereiken. Anderzijds voel ik bij het zien van deze beelden keer op keer een golf door mijn lijf. Dit is wat ik wil. Daar wil ik staan. Daar wil ik lopen. Dat wil ik ervaren en over vertellen.

Ik ben nu bezig met een planning voor de trainingen en acties die ik moet gaan doen. En – naast dat ik er niet onderuit kan, omdat ik het anders simpelweg niet haal – voel ik ook dat ik het wil. Ik wil die berg op. En ik wil die top halen.
Niet alleen voor mezelf. Maar ook voor die kinderen. En hun ouders.

Hierbij eenmalig de link naar de actiepagina, zodat je weet waar je moet zijn als je dit wilt steunen 🙂
On her way to the Kili Challenge