Afgelopen vier weken heb ik doorgebracht op Bali. Na vele reizen waren dit mijn eerste weken in Azië. Ik was benieuwd.
De eerste dagen viel me vooral de drukte op; de wegen overvol met auto’s en scooters die dwars door het verkeer reden, al toeterend als signaal dat ze eraan kwamen. Er bekroop me een gevoel dat ik hier niet de rust zou vinden zoals ik hem voor ogen had. Maar, zoals ik nu langzaamaan weet, duurt het bij mij ongeveer twee dagen om op een nieuwe bestemming te landen. En ook hier, op Bali, was dat het geval. Na een paar dagen zag ik ook de overweldigend groene natuur, de enorme vriendelijkheid van de Balinezen en de prachtige tempels. Maar wat me vooral ook opviel waren de vele offers, de kleur en de prachtige symboliek. En dat veranderde al gauw mijn gevoel.
Iedere dag wordt er geofferd. Kleine mandjes met kleurige bloemen, altijd iets van etenswaar en wierook, worden neergezet bij ingangen van huizen en panden, bij tempels en in kleine offerplaatsen. Naast de offers vind je bij vele huizen aan weerszijden van de ingang twee identieke beelden die het huis beschermen. De beelden zijn vaak omwikkeld met gekleurde doeken, veelal in fel geel, wit of zwart, de heilige kleuren. Bij vele beelden worden iedere dag verse bloemen gelegd, als versiering, maar vooral als eerbetoon. Het geheel maakt het straatbeeld bijzonder. De prachtige beelden, felle kleuren en de geur van wierook geven je steeds de signalen van de symboliek. Het gaf me een fijn en rustgevend gevoel.
Ik kreeg uitleg bij de offers. Want alles gebeurt met een reden. Alles wat gedaan en gebruikt wordt, heeft symboliek. De offers staan niet alleen voor bescherming, maar zijn vooral ook een uiting van dankbaarheid. En steeds viel het me op met hoeveel zorgvuldigheid en aandacht het plaatsen van deze offers gebeurde. Het trof me. Iedere dag, in de ochtend en in de avond, staan de Balinezen daarmee stil. Ze staan stil bij hun bescherming, ze staan stil bij hun dankbaarheid. Dankbaarheid voor hun gezondheid, voor het leven, de natuur en de familie en vrienden om hen heen. Twee momenten, iedere dag weer.
Ik bedacht me dat ze daarmee zoveel bewuster het leven leven, zoveel meer bewust zijn van hetgeen ze gegeven is. In gedachten zag ik onze maatschappij voor me. Haast, veel, druk, rennend door onze agenda en door ons Westerse leven. Ik miste deze prachtige symboliek in onze uitgedachte, gecultiveerde wereld en bedacht me hoe mooi en goed het zou zijn als wij dat ook eens meer zouden toepassen.
Vorige week zag ik twee dierbare Nederlandse vrienden. Voor het eerst in een half jaar zag ik daarmee weer bekenden. Het raakte me veel dieper dan ik dacht. Wat was het heerlijk om ze vast te houden, tijd met ze door te brengen en te praten over van alles en nog wat. Met mensen die je achtergrond kennen en waar je niet veel hoeft uit te leggen. Ik genoot en na een fijne dag samen had ik dan ook veel moeite ze weer te laten gaan. De uren en dagen daarna voelde ik me leeg. Ik realiseerde me dat ik mijn vrienden veel meer miste als dat ik me tot nu toe bewust was.
Ik ben bewust alleen op reis gegaan. En hoewel je op deze manier veel alleen doet, ben je eigenlijk nooit echt alleen. Er zijn bijna altijd mensen om je heen, op vele plekken maak je zomaar een praatje of heb je contact, voor een paar minuten of voor een paar dagen. Ik geniet van deze contacten en merk ook dat ik ze nodig heb, even aanspraak, een oppervlakkig praatje of mooie, betekenisvolle gesprekken. Ik zou niet zonder kunnen. Maar al deze contacten zijn vluchtig, je weet dat het in het merendeel van de gevallen van korte duur is, dat het afscheid weer snel volgt en dat je wederzijds maar een heel klein deel van elkaar gehoord en gezien hebt. En wat een verschil is dat met vrienden, met familie. Je hoeft niets uit te leggen, je deelt een verleden en ze zijn er altijd. Ze zijn onmisbaar, de lieve mensen op wie je terug kunt vallen, waar je plezier mee kunt hebben, die je met regelmaat eens vast kunt houden en in de ogen kunt kijken. Ja, door de ontmoeting met deze twee werd ik me weer zo bewust hoe belangrijk mijn vrienden voor me zijn. En dat wéét je, maar hoe vaak staan we daar eigenlijk bij stil?
De dagen daarna was ik mijn balans kwijt. Ik zocht naar een manier om hiermee om te gaan, om hier een uiting voor te vinden. Het werd me bijna als vanzelf gegeven. Op mijn eerste dag in Sydney – mijn eerstvolgende bestemming – was ik aan het kijken naar wat ik allemaal wilde zien. Mijn oog viel op een tuin, aangelegd volgens Aziatische symboliek. The Garden of Friendship. Het gaf me een glimlach, mijn eerste doel in deze wereldstad was duidelijk.
Ik heb er een tijd rondgelopen, liet mijn gedachten uitgaan naar mijn vrienden, mijn familie en wat ze voor me betekenen. In een prachtig open en rond prieel, een YinYang teken op de vloer en gebouwd met het oog op balans en contact met de buitenwereld, ben ik gaan zitten. De pilaren van het prieel stonden om me heen en daarmee voelde ik de warmte van vriendschap, alsof mijn vrienden om me heen stonden. Ik liet de tranen lopen en voelde gemis, maar voelde me met name intens dankbaar voor alle lieve, geweldige mensen om me heen, in welke vorm ook. En ook al zijn ze op dit moment op afstand, ik weet dat ze er zijn.
En denkend aan de symboliek van Bali en het iedere dag stilstaan bij hun dankbaarheid, voelde ik zelf een grote behoefte om er uiting aan te geven. Een uiting van dankbaarheid voor mijn vrienden en de vriendschap. Want hoe vaak zeggen we tegen elkaar hoe belangrijk we voor elkaar zijn, hoe fijn het is om in elkaars leven te zijn, om met elkaar te kunnen lachen en huilen?
Dus bij deze mijn geschreven offer, in gedachten versierd met de meest prachtige en gekleurde bloemen. Een ode aan vriendschap, een ode aan de mensen om me heen. Lieve, lieve allemaal, wat ben ik intens gelukkig en dankbaar dat jullie er zijn. Deze is voor jullie.
Lieve Annemieke, wat mooi en ontroerend geschreven! Ben dankbaar dat ik een vriendin van je mag zijn ?
Liefs Pauline
Dank je, lieve vriendin?! Mooi geschreven. Je zet mij wel weer aan het denken. We hebben onze familie en vrienden meer nodig dan we vaak beseffen. Goed om daar stil bij te staan. Zo fijn om via je Blog, je foto’s en tekst op FB met je mee te mogen reizen. Om mee te mogen op je ontdekkingstocht. Dank je hiervoor! Geniet van alle mooie momenten! Dikke knuffel van mij?
Reizen en reizen is twee! Als ik reis ben ik na een paar dagen zo vol van nieuwe indrukken dat ik steeds minder opneem. Wat ik ontzettend goed van je vind is dat je na al die maanden nog steeds open blijft voor alle nieuwe indrukken – en de tijd neemt om ze te verwerken. Fijn dat we dat (gedoseerd) met je mee mogen maken!
We wensen je hele mooie kerstdagen en een heel gelukkig 2018, vol met nieuwe ervaringen en oude vrienden 🙂
Lieve Annemieke,
Dank je wel dat je ons nog steeds via je blog met je mee laat reizen! Het is niet zomaar “de groetjes van Annemieke” Je laat ons delen in je gedachten en emoties en je stelt je daarmee heel kwetsbaar en toch oersterk op! In je durven vertrouwen op wat komen gaat, ben je enorm gegroeid. Wat een mooi symbool uit het hindoeïsme geef je ons mee vanuit de cultuur waar jij nu in wordt ondergedompeld. De deva met het olifantenhoofd Ganesha met zijn vriendelijke uitstraling, de god van trouw, geduld, kennis en wijsheid; hij neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Ganesha staat in het hindoeisme altijd aan het begin van iets, een eerste impuls. Zo zie je maar weer dat overal op de wereld mensen symbolen zoeken waardoor zij het leven beter aankunnen en zich bemoedigd, bevestigd, beschermd, geïnspireerd weten. Hoewel wij “onze” engelen zeker geen goden noemen hebben zij voor mij dezelfde beschermende, inspirerende functie als boodschappers van God. Zowel de engelen die wij met onze ogen niet kunnen zien én de engelen om ons heen die wij dagelijks tegenkomen. Ik wens je in deze advents- en kersttijd extra veel engelen op je pad toe!
En wat superfijn dat je Gea en Hilco ontmoet hebt, een mooi even thuis zijn! Je bent in onze gedachten hoor!
lieve groet, Conny
Dank je wel voor jouw vriendschap en bewustwording.
♡
♡
Lieve Annemieke, dank voor alles wat je met ons wil delen : de symbolen van dankbaarheid in Bali en … Het je bewust worden van het
belang van vriendschap ! En wat fijn dat wij daar ook bij mogen horen.
Alle goeds voor 2018, met veel inspiratie ! Liefs, Wil.
Lieve vriendin,
Wat een mooi gebaar.
Het voelt als een waar cadeau!
Kippenvel…
?
Dank je wel lieve Pli, dat is geheel wederzijds..
Veel liefs, AnnemiekeX
Lieve Marijke, wat mooi.. Het is zeker goed om daar met regelmaat bij stil te staan. Juist omdat ze er altijd zijn, vergeten we dat nog wel eens. En fijn te lezen meis, ik vind het heerlijk dat je met me meereist en hoop zo nog lang met elkaar te kunnen reizen!
Dikke knuffel en alle sterkte & goeds..XX
Lieve Hans, dank je wel voor je mooie reactie! Ik herken het zeker, af en toe halen de indrukken me ook wel eens in, maar het schrijven en de verhalen delen met mensen (en de reacties daarop) helpen me daarin enorm. Ik hoop jullie nog lang mee te mogen nemen!
Ook voor jullie hele fijne kerstdagen en dat 2018 mag brengen wat je ervan hoopt met veel gezondheid en mooie vriendschappen..
Heel veel liefs,
Annemieke
Jij ook Hilde.. Zo mooi dat een oude vriendschap zo weer terugkomt en we weer met elkaar mee reizen. Voor mij ook heel waardevol dat je er steeds maar weer bij bent!
Dank je wel daarvoor, veel liefs,
AnnemiekeX
Lieve vriendin, dat geeft mij weer kippenvel, wat een mooi cadeau terug!
Dank je wel..X
Lieve Wil,
wat fijn weer te lezen.. En ik ben dankbaar en ongelooflijk blij dat jullie daarbij horen, vanaf het eerste begin..
Dank je wel voor alles in het afgelopen jaar, op naar het vervolg van deze mooie weg in 2018 met heel veel gezondheid, liefde en vriendschap!
Alle liefs,
Annemieke
Lieve Conny,
wat een prachtige reactie, dank je wel en wat heerlijk dat je nog steeds meeloopt!
Ja, de Ganesha moest erbij; die raakte me keer op keer, door de lieve, vriendelijke uitstraling vol rust, met de beschermende hand naar je toe.. Dank je wel voor je mooie wens en gedachten, dat voelt als de hand.. Ook voor jullie hele mooie feestdagen en dat jullie pad in 2018 ook maar gevuld mag worden met vele engelen, gezondheid, liefde en vriendschap!
Veel liefs,Annemieke
Dankjewel Annemieke, en zo mooi onder woorden gebracht wat bijna nooit wordt uitgesproken. Ik ben er stil van.
Met openheid en gevoel beschrijf je volgens mij, juist dat wat de wereld lichter en prettiger maakt.
Blijk geven aan hen die je lief zijn zovaak als je maar kunt. Maar hoort de Westelijke wereld het bedankje nog.
Hoe vaak zeggen ook wij gewoon in een gesprek wel, wat lief, goed of bijzonder van je. Bedanken we voor mooie complimenten of een bos bloemen. Alleen het wereldnieuws overspoeld ons met narigheid. Ik kijk bv al jaren geen journaal meer, ik wil de beelden niet zien. Ik neem ze wel tot me via NOS app.
Ik weet niet of uk een vriend van je bent ? maar ik weet wel inmiddels door je te volgen, dat we veel gemeen hebben in beleving en emotie. Reis voorts en neem vooral overal jouw mooie zelf mee.
Wat mooi Gerdien, dank je wel.. En ja, ik denk dat we het echt vaker moeten uitspreken, ik denk zoveel moois doet voor zowel degene die het ontvangt als degene die het uitspreekt..
En deze blog was zeker ook voor jou, dank je wel voor onze mooie jarenlange dierbare vriendschap!XX
Ha Minet, mooi, dank je wel.. Ik denk dat de Westerse wereld zeker nog bedankjes hoort, vaak niet door grootse gebaren, maar juist de kleine, intieme gebaren onderling zijn de dingen die raken. En als we dat allemaal (blijven) doen, dan zal zich dat verspreiden, daar ben ik van overtuigd.. Dank je wel voor je mooie woorden, ik reis voort en hoop jullie nog lang mee te mogen nemen..
Lieve Annemieke,
Je raakt de kern en je raakt mij! Mooi geschreven en ik onderschrijf en herken het gevoel:) En ik weet uit ervaring, dat ook na lange tijd van afwezigheid, echte vriendschap altijd aanwezig blijft! In gedachten een proost op onze aanwezige vriendschap;)
Ha lieve Rigo, mooi, jij raakt mij weer op jouw beurt.. Een hele grote toast op onze blijvende vriendschap! 🙂
Dikke knuffelX