Missie

Als je een nieuwe richting inslaat, heb je nog veel te leren. Afgelopen maanden heb ik dan ook veel gesprekken gevoerd met journalisten uit diverse richtingen, (tekst)schrijvers, trainers en uitgevers. Maar ook met mensen die een geheel nieuwe richting voor zichzelf zijn ingeslagen. Hun ervaringen en informatie helpen mij enorm om steeds wat verder te komen (en aan iedereen die ik gesproken heb of ga spreken, nogmaals veel dank!)

Zo vormt zich met de eerste concrete stappen stukje bij beetje mijn nieuwe pad. Dat het een heel proces is en nog niet vanzelf gaat, voel ik wel degelijk: mijn ‘zijn’ probeert het bij te benen, maar holt er nog achteraan.
Maar: ik ben aan het schrijven, ga starten met een cursus en de eerste reis lijkt vorm te krijgen!

En toch ontbrak er voor mij nog iets.
Enkele weken geleden kreeg ik tijdens een mooi gesprek in het bos – hoe toepasselijk 😉 – het antwoord. Mijn gesprekspartner vroeg me op een gegeven moment: ‘Weet jij wat je missie is?’ Missie? Nou, ik eeh. Nee.
Hij gaf aan dat het eigenlijk vreemd is dat nagenoeg ieder bedrijf een missie heeft, maar dat wij – individuele mensen – daar vaak niet eens over nadenken. Hij had voor zichzelf een missie opgesteld. En dat was zijn leidraad. Voor momenten dat hij het weet, maar vooral voor momenten dat hij het even niet weet.
Door zijn vraag realiseerde ik me dat dat was wat er ontbrak: een paraplu, een kader voor het grote geheel. De volgende stap was daar: op zoek naar mijn missie.

In ons vervolggesprek was zijn eerste vraag: ‘Wat versta je onder een missie?’ Daar moest ik even over nadenken. Bij een missie denk ik al snel aan iets zwaars, missie Afghanistan. Of aan iets zweverigs, mensen die een wat wazig ideaal nastreven.
Toch kwam vrij snel het antwoord bij me boven. Voor mijn gevoel is je missie dat – als je in de laatste dagen van je leven bent – aan de hand waarvan je de balans kunt opmaken. Heeft het leven je gebracht, heb je bereikt, gedaan wat je wilde? Wat een mooi moment om daar over na te denken. Aan de slag dus.
Na een open en bijzondere middag kwam ik uiteindelijk uit op 5 kernwaarden. Een lopend geheel van deze 5 waarden zou mijn missie gaan vormen.

Maar bij het staren naar de woorden op het papier gebeurde er iets. Er schoten een paar interne wijzers in het oranje/rood. Ik wist wat het was, maar toch moest mijn gesprekspartner het tegen mij zeggen voordat ik het durfde toe te geven: je kan de zin ‘met respect voor je omgeving’ ook veranderen in ‘met respect voor jezelf’?
Een heftige emotie schoot omhoog, het werd hardop gezegd. Tegelijkertijd begon het feest in mijn hoofd: “Egoïst! Lekker dan, alleen aan jezelf denken?”
Want zolang ik me kan herinneren, wil ik graag dat anderen het fijn en goed hebben, ik wil het graag iedereen naar de zin maken, daar word ik blij van. En misschien bizar, maar in mijn brein gaat dat maar moeizaam samen met aan jezelf denken.

Maar mijn wijzers weigerden te doen wat ze altijd deden. Ze gingen er dit keer niet in mee. Of was ik me – voor het eerst bewúst – bewust van mijn wijzers? Ik voelde dat dit best een momentje was. Het besef. Dat als de dingen voor mij kloppen, als ik doe waar ik me goed bij voel en waarvan ik ga stralen, dat ik dan de beste en leukste versie van mijzelf ben. En daarmee dus ook het best en leukst voor anderen. Zonder ze daarbij tekort of pijn te doen.
Pats! De eerste piquetpaal op mijn bospad!

De basis van mijn missie is er. Ik ben nog aan het stoeien met de juiste volgorde en formulering, maar die komt er.
En met het helder hebben van mijn missie is het zeker niet ‘mission completed’. Nu begint het eigenlijk pas.
Maar ik heb concreet kunnen maken – of ben me bewust geworden – wat voor mij echt van waarde is in het leven. Waar mijn leven aan moet voldoen wil ik er – hopelijk over zeer lange tijd – op kunnen terugkijken met een brede glimlach. En ik durf hardop – nee, niet waar – ik durf fluisterend en voorzichtig toe te geven dat ik daarbij aan mezelf mag denken. En dit alleen al maakt de reis tot nu toe de moeite meer dan waard.

Wil je op de hoogte blijven? Vul dan onderaan deze pagina je email in en je ontvangt een mailtje bij een nieuw bericht.

10 gedachtes over “Missie

  1. Wat mooi geschreven, jeetje ben echt trots op je vriendinnetje!
    Zet mij weer even aan het denken wat is mijn missie?

  2. JA! Dat klopt, eerst aan jezelf denken. Is vast moeilijk voor jou… maar gaat vast en zeker goed komen! Zelf heb ik veel gehad aan het boek “De weg van de minste weerstand” van Robert Fritz: ontdek je eigen (goddelijke) kern en je gaat vanzelf stralen! En ook zo mooi: “Doe maar, durf maar, ga en straal”, zingen we vaak in de Janskerk. Speciaal geschreven door Henny Vrienten. Succes met je missie “ont”-“dekken” (hij zit vast en zeker al in je)! Liefs, Gerdien

  3. Dank Gerdien voor de mooie tips! De titel van het lied van Henny Vrienten klinkt geweldig; ik ontvang heel graag een keer de volledige tekst!X

  4. Hey Miek,

    Heerlijke overdenkingen over jou missie en vooral “ont”-moeten 🙂 op jou nieuwe wegen.
    Geniet van je reis! ( Did you press that button?!?!)
    Liefs, Joyce

  5. Weer een mooi blog! En je zet mij ook aan het denken én aan het werk. Want mijn eigen missie ontbreekt ook. Ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal.

  6. 🙂 Dank je wel meis and yesss, I pushed that button!
    Meer daarover in mijn volgende blog..X

  7. Dank Letty! Ik ben benieuwd naar jouw missie, mooi om elkaar daarin scherp te houden!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.