Het is genieten, het stukje bospad waar ik op loop. Er is weer een stukje in de hele puzzel op zijn plek gevallen en dat resulteert nu in een heerlijk gebaand bospad. Want na een tijd zoeken heb ik voor een paar maanden werk gevonden. Na 2 gesprekken kreeg ik het gewilde telefoontje. Ik mag starten. Voor precies een mooie periode en een goed aantal uren. Een fijne basis. Om ook mijn schrijfactiviteiten verder uit te kunnen breiden. Ik huppel dus heel vrolijk op mijn bospad.
Want het idee van het aankomende werk geeft me rust. En daardoor juist ook een energieboost voor activiteiten voor de Kili. Het is zo’n mooi en boeiend proces.
Sinds het boeken van de reis, zit de Kili in mijn systeem. Ik droom ervan en er gaat geen dag voorbij dat ik er niet mee bezig ben. Naast de prachtige donaties die binnen blijven komen, heb ik een aantal sponsoracties op touw gezet. Of er zijn mensen die zich spontaan bij me aanmelden met een idee. Voor het goede doel. Super!
Fysiek ben ik ook hard bezig mijzelf klaar te stomen. Met hardlopen en wandelen ga ik iedere keer een stukje verder. Of langer. Of zwaarder. Met lekker weer, maar ook door de stromende regen. Het maakt me niets uit.
Echter, zonder goed materiaal kom ik er niet, dus ook dat staat op het lijstje. Goede schoenen, geschikte kleding die me door de tropen, maar ook door de arctische weersomstandigheden gaan helpen. Want dat kom ik tegen van beneden naar boven. En weer terug. Een bizarre klimaatweg waar ik me nu nog geen voorstelling van kan maken. Het stapeltje spullen groeit gestaag.
En met alles wat gaande is zou ik bijna vergeten om te schrijven. Hier. Maar het liefst ook in een tijdschrift. En ook daar zijn de voorbereidingen voor bezig.
Al met al adem en leef ik dus momenteel de Kilimanjaro.
Vorige week vroeg iemand mij: “Wat is voor jou belangrijker: de weg of het doel?”
Het viel stil. Ik viel stil.
Want met deze vraag werd ik in één keer van mijn zo lekker lopende bospaadje de stekelige bosjes in geslingerd. Ik realiseerde me waar ik mee bezig ben. Ik ben met het eind bezig. Met het doel, die top. Ik verzamel mijn materialen, ben aan het trainen, doe mijn best het streefbedrag bij elkaar te krijgen. Alles voor die top, dat einddoel. Als ik maar veel getraind heb, als ik maar al mijn spullen bij elkaar heb, als ik maar…, als ik maar…
En door deze ene vraag besefte ik ineens dat dit dus is wat ik heel vaak doe. Dat ik voorbij ga aan het mooiste stuk. De weg er naartoe. En ik heb het niet eens in de gaten. Tot nu.
Het besef kwam best hard aan dat dit wel mijn manier is. Al jaren. Het einddoel voor ogen hebben en gaan. En ik haal er resultaten mee en ook dat einddoel. En daar word ik ook blij van. Maar hoeveel heb ik hierdoor in de tussentijd gemist? Welke leermomenten of juist genietmomentjes heb ik onderweg voorbij laten gaan? En ben ik hierdoor juist niet aan mezelf voorbij gegaan?
En ook nu stink ik er weer in. Met mijn hele hebben en houwen. Dus wat een gave les. Juist nu. En het mooiste is misschien wel dat ik het nu ook als les ervaar.
Op de Kili ga ik ook stap voor stap naar boven en naar beneden. En ook daar kan ik me blindstaren om tijdens de weg omhoog alleen maar naar die top te kijken. En op de weg terug alleen maar maar de ‘begane grond’. Maar wat schiet ik dan aan mijn doel voorbij.
Want ik wil niet achteraf terug kijken en dan pas bedenken wat er allemaal is gebeurd. Of op foto’s terugkijken hoe het er eigenlijk uitzag onderweg. Ik wil bewust zijn van mijn stappen. Voorwaarts. Letterlijk en figuurlijk. Ik wil mijn ‘feestje’ vieren bij genomen stappen, door mijzelf of door anderen. Ik wil genieten en leren van het onderweg zijn. Want iedere training gaat mij verder die berg op helpen, elke donatie is een prachtige stap in de goede richting, uit ieder gesprek haal ik weer iets. En dat is te mooi om aan voorbij te gaan.
En dit besef is een tweede zo belangrijke piquetpaal op mijn bospad. Páts!
Want met alleen het einddoel voor ogen mis je veel onderweg. En misschien mis je dan eigenlijk wel alles. En hoe zonde is dat.
En wat is voor jou belangrijker?
Wil je in het vervolg een mailtje ontvangen als er een nieuw bericht geplaatst is? Laat dan je mailadres achter bij Volg On her way (deze button is alleen zichtbaar op tablet of laptop)
zo gaaf om dit te lezen van je Annemieke .. helemaal in combi met de foto’s .. én nog gaver is dat we er over spraken zonder dat we wisten dat het ‘jouw reis’ zou gaan worden .. geniet ervan !!
Wat een mooie les. En helemaal waar. De weg ernaartoe is minstens zo belangrijk. Zonder die weg bereik je je doel niet eens. Veel plezier en genot op jouw weg !
Om met de wijze woorden van Poeh ( uit De Tao van P.) 🙂 te spreken : Het doel moet goed voor je zijn, maar de voldoening zul je uit de weg moeten halen. Happiness in not a destination; it’s a way of life.
Enjoy the ride, girl! I’ll start to run soon, thanx for inspiring me! 🙂
Liefs, Jo
Dear Annemieke,
it is so special to read through your text – following your blog is releasing so many memories and thoughts. While reading, I am doing the travel for a second time…. and this is truely invaluable….Thank you so much!!! Can’t wait for your next piece!
After we returned from Tansania, I realized that the way to the top did not start at Machame Gate. It actually started 1,5 years earlier when we were talking for the very first time about climbing Kilimanjaro (at that point without any clue what this would mean;-)). With every day that the begin of the trip came closer, the minutes and hours per day that I spend directly or indirectly on this trip was growing (doing sports, reading travel blogs in the internet, Shopping, talking to friends but also strangers about this trip ´or simply trying to imagine what will happen.
Like you, I have travelled quite a lot in the past years, but the intensity of this trip is and remains untouched – mostly because I never allowed myself to invest so much time in preparing and let things go. Looking back, it is my strong belief that the way to the Machame Gate is actually the goal. Once you are there -top fit, well prepared, excited, nervous and maybe also a bit anxious – you have already learnt so much about yourself in the preparation, that you are a winner by definition!
Prachtig geschreven Annemieke ✏
Respect.
Groet Grietsje
Dat doe ik absoluut Edward! En jouw reactie vind ik op mijn beurt weer gaaf om te lezen. Tja, bizar hè? Ik denk nog regelmatig aan ons mooie busgesprek; daar is absoluut een zaadje geplant voor deze reis.. Tanx for that!!
Ware woorden van Poeh, zeker om te onthouden! And I enjoy the ride definitely..
Go run girl, it will work for you!X
Dear Katrin, Thank you so much for this beautiful note to my blog, it really brings tears in my eyes reading it.. I also really don’t know what to expect and where I’m going, but the way to it is allready very special.. When I’m back I will get back to you what was the goal in this trip and how the way to that has been.. But we really must catch up also before I leave lady, I’m dying to hear your stories and experiences! Really hope to talk to you soon!X
Dank je wel Grietsje, fijn te lezen?
Ha Annemieke,
Wat een mooie woorden weer, en zo raak! We leven NU….
Liefs, Gerdien
Klopt helemaal Gerdien en het blijft een uitdaging me daar bewust van te blijven!X