Een rollercoaster. Dat is het beste woord om afgelopen week te omschrijven.
Het feit dat ‘het’ nu echt begonnen is. Alle warme en mooie reacties die ik binnen heb gekregen. En alles wat dat met me doet.
Mijn gevoel pingpongt alle kanten op. En het zet me wederom aan het denken. Wat is het dat deze stap zo anders maakt? Het idee geeft dat “this small step” inderdaad wel eens “the biggest step of my life” kan zijn? Dat er dit keer iets tegen het gevoel van angst en onzekerheid indruist en me vleugels geeft? Vleugels die zo krachtig zijn dat ze ervoor zorgen dat ik in de lucht wil blijven?

Een tijdje terug heb ik van een training een ansichtkaart meegenomen. En die heeft meer invloed op me gehad dan ik bij het meenemen had kunnen bedenken.
Het bizarre is dat het eigenlijk een ontzettende open deur is. Maar voor mij een eye-opener. Het zijn slechts 5 woorden: “Je hebt altijd een keuze”.
Het duurde een tijdje voordat ik me realiseerde wat het inhield. Maar het kwartje viel. Het besef kwam binnen dat je inderdaad altijd een keuze hebt. Dat je altijd een keuze hebt*. En dat sloeg gek genoeg in als een bom.

Ik ben gaan nadenken over keuzes die ik in mijn leven gemaakt heb of juist niet gemaakt heb. En waarom. En ik bedacht me dat er best wat situaties geweest zijn waarin het leven soms een bepaalde kant opging en ik daarin mee gegaan ben. Of dat ik me in een tunnel bevond en me daardoor op dat moment helemaal niet bewust was dat ik een keuze kon maken. Een tunnel van een bepaalde denkwijze, een bepaalde situatie. Ik bedacht me ook dat ik eh… met enige regelmaat keuzes heb gemaakt op basis van verstand. Om ‘zekerheden’ die het bood, omdat er teveel bedenkingen waren om het op een andere (lees: afwijkende) manier te doen, om ‘controle’ te houden. Of omdat ik me gewoonweg niet realiseerde dat ik halverwege ook een andere richting op kon gaan.
En ze hebben me allemaal wat opgeleverd. Ik heb ervan geleerd, ze hebben me verder gebracht, mooie ervaringen gegeven en gemaakt tot de persoon die ik nu ben. Maar ik heb een andere kijk gekregen. En de af en toe toch best pittige conclusies bieden nu ook een mooi inzicht. Een bewustwording om (anders) te (kunnen) kiezen.

Het gekke is dat ik (en waarschijnlijk jij ook) eigenlijk exact weet, welke keuzes ik volledig bewust en van binnenuit hebt gemaakt. En dat dan in 99,9 % van de gevallen alles klopte.
Een voorbeeld daarvan bij mij is mijn reis naar Bimini. Ik wilde dolgraag een keer met dolfijnen zwemmen en ben gaan googelen. Vele, vele sites en mogelijkheden verder, stuitte ik op een site waarbij al mijn interne wijzers in één keer op groen sloegen. Mijn hele gevoel zei dat – áls ik het een keer ging doen – dat het hier moest zijn. Niet meteen (toch weer verstand ;-)), maar een aantal jaar later met nog steeds al mijn wijzers op groen, ben ik gegaan. Naar een volledig onbekende organisatie – niet aangesloten bij een ANVR -, twee weken op een boot, ergens op een eilandje. En werkelijk alles klopte.
Ik heb er gouden mensen leren kennen, in het helderste blauwste water gezwommen met dolfijnen op 15 cm afstand, pure gesprekken gevoerd, uren over zee gestaard zonder iets te hoeven. Ik was twee weken volledig ‘mij’ met een continue glimlach op mijn gezicht geplakt. Ik was daar en nergens anders. In het hier. In het nu. En ik vertrok met tranen over mijn wangen. En dit alles op basis van gevoel. Omdat het zei dat het klopte.

En ondanks dat ik dit weet, maak ik toch nog vaak mijn keuzes op een andere manier. Omdat het (nog) niet kan of (nog) niet past. En omdat Rome ten slotte ook niet in één dag gebouwd is.
En dat is dus wat deze stap zo anders maakt. Ik kies op basis van 100% gevoel. En ik realiseer me dat ik deze keuze maak en hóe ik hem maak. En dat ik hem màg maken. En wat een rijk gevoel is dat.

* Belangrijk om aan te vullen vind ik dat we allemaal bepaalde situaties kennen waarin het leven keuzes maakt en jijzelf weinig tot niets te kiezen hebt. Ik hoop dat de tekst duidelijk maakt dat het niet over die ‘keuzes’ gaat.