Met aandacht

Wat er in een paar weken niet kan veranderen.. Enige weken geleden zat ik in een verkeerde groef. De groef van het moeten, van onrust, van moeheid. Ieder moment van de dag op een andere plek willen zijn dan je bent, gedachten die alle kanten op schieten, behalve naar het hier en nu. Het waren lastige weken, niet alleen door deze staat van ‘zijn’, maar ook door gebeurtenissen thuis, waardoor de afstand ineens zo enorm voelbaar werd. Ik besloot het per dag te bekijken, per dag te doen wat ik dacht dat ik moest doen. En zo ontstond er stukje bij beetje weer een beetje orde in de chaos van mijn denken en mijn gevoel.

En nu zit ik sinds een paar dagen in Nieuw-Zeeland, een land dat voelt als een warme deken. Een land waar ik wederom een ongekend warm bad tref van warme, lieve gastvrijheid van vrienden van familie. Het voelt als thuis. En op het moment dat ik dit blog zit te schrijven, kijk ik uit over een prachtige zee met daarboven witte wolken die voorbij trekken en voel ik me zo gelukkig. Ik ben ‘ineens’ weer veel meer in het moment en geniet van de dingen die ik zie en de dingen die ik doe. Niets meer en niets minder. Ik vraag me af hoe het komt, keert de rust terug omdat ik meer aandacht heb, of heb ik meer aandacht omdat de rust terugkeert? Het blijft altijd gissen, de kip of het ei, maar iedere keer ben ik weer enorm blij als dit gevoel van rust terugkeert, na een tocht over woelige baren.

Afgelopen week keken we naar een film. Het ging over een jongen die terug kon gaan in de tijd. Iets dat we denk ik allemaal af en toe wel eens willen. Om het net even anders te doen, het net even anders te zeggen of om zelfs een andere weg in te slaan. En naarmate we langer keken, trok de film me naar zich toe. Kijkend naar de belevenissen van de jongen, parallel denkend aan mijn eigen leven en belevenissen. Wanneer zou ik gekozen hebben terug te gaan in de tijd? Wat zou ik anders gedaan hebben?
Onnodig te zeggen dat we in het echte leven – en eigenlijk maar goed ook – niet terug kunnen in de tijd. We kunnen onze fouten, missers, moeilijke momenten niet wegpoetsen door het simpelweg anders te doen. Aan het eind van de film kwam echter de boodschap: de vader van de jongen – die aan het eind van zijn leven stond – vroeg hem alleen terug te gaan in de tijd voor een specifieke reden. Hij vroeg hem iedere dag met aandacht te leven en de dag alleen over te doen als hij deze zonder aandacht had geleefd. Het verschil tussen beide dagen was duidelijk: net even de vriendelijke lach en de goedemorgen naar de kassière die je daarvoor volledig negeerde omdat je hoofd ergens anders was, met aandacht je werk doen in plaats van op de automatische piloot, aandachtig aanwezig zijn met vrienden en familie, zodat de herinneringen veel beter voelbaar en tastbaar blijven. Het veranderde zijn leven.

De film trof me en zoals vaker gebeurt, zie je dit soort dingen precies op het juiste moment. De boodschap blijft door mijn gedachten sijpelen, juist omdat ik me zo bewust ben van het grote verschil in de afgelopen weken. Van dagen die onopgemerkt door je vingers glippen omdat je er met je gedachten niet bij bent, naar kleurrijke dagen met aandacht – voor wat ik doe, waar ik ben en met wie ik ben. En wat een wereld van verschil.

En het is niet altijd makkelijk het tij te keren als je in een groef zit die je niet echt verder helpt. Om over die lastige hobbel te komen en weer in de juiste groef terecht te komen. De film was daarin echter weer een mooie les, een reminder en een eye-opener. Om juist dan weer aandacht in je dag te brengen en zo voor jezelf dat kleurrijke verschil te maken.

Leven met aandacht, fijne aandacht, mooie aandacht. Aandacht geven aan de dingen die het waard zijn, jezelf, de mensen om je heen, de dingen waar je blij van wordt. De wereld wordt er mooier door, niet alleen voor jezelf, maar ook voor de ander. En dat betekent niet dat je negatieve of minder leuke dingen moet negeren. Maar blijf vooral ook dan met aandacht kijken. Want dan zie je tussen de grauwe keien soms zomaar onverwacht iets wat je stralend toelacht.

8 gedachtes over “Met aandacht

  1. Dank ! Je verhaal ‘ met aandacht ‘ gelezen…
    Liefs, Wil.

  2. Dank je wel weer Annemieke
    Jouw reis volg ik met aandacht en iedere keer geef jij ook mij weer nieuwe focus op de dingen van alle dag.
    Liefs.

  3. Lieve Hilde, reacties als de jouwe zijn altijd weer de cadeautjes.. Dank jou voor dat!
    Veel liefs,
    Annemieke

  4. Dank lieve Wil! Ik hoop dat ‘aandacht’ je ook helpt in deze tijd.
    Ik denk aan je!
    Veel liefs,
    Annemieke

  5. Boekentip met exact dit onderwerp: Mind Gym. Sportschool voor je geest. van Wouter de Jong

  6. Jeetje…….Annemieke.
    Fijn dat je weer geland bent.
    Ik hoop dat het thuisfront inmiddels goed gaat. Heb vertrouwen.

    ….de nacht voordat jij jouw nieuwe blog schreef, heb ik aan je gedacht….hoe zou het gaan met Miek??…en tadááá, daar kwam jij in mijn mail.
    Aandacht, bewust zijn in jouw omgeving, bewust zijn hoe je je voelt op dàt moment.
    Het is exact waar ik in gegroeid ben de laatste tijd. Je mag zijn wie bent.
    Het geeft zoveel rust.
    En soms loopt het even op, op en òp, maar als je dat weet, kun je zelf daar iets aan doen. En dàt moment dat dàt lukt, is zoveel waard. Dat besef….is echt magisch.

    Jeroensoma (97jr) is 2 weken geleden in haar slaap overleden, precies hoe ze het wilde. Ik ben blij voor haar.
    Alleen was het een maand later nadat Jeroensvader(69) overleed en dat hakte er in…maar ik bleef stabiel en ik bleef mijzelf.
    Ik heb alles gedaan wat ik wilde voor deze 2 dierbaren…ik had nog nooit bewust afscheid genomen van iemand die nog leefde. Ik heb met aandacht gesproken, jeroensvader bedankt dat hij zo’n geweldige Opa was en nog meer dingen…
    Zucht, ja ik was mijzelf, dat voelde bij mij goed maar ook bij anderen ( waaronder onze kinderen)
    Ja, het was puur, daar houd ik van.
    Jouw verhaal paste zo mooi in mijn eigen roerige tijd.

    Eigenlijk wilde ik direct reageren op jou, maar ik wilde er goed voor gaan zitten en nu is dat moment.
    Vroeger zou ik mij schuldig hebben gevoeld omdat ik dan zo laat reageerde, maar tjee jaaa……ik ben wijzer geworden.
    Dit is prima!
    Miek, goeie reis nog!
    Keep in touch.
    ×××Karen.

  7. Lieve Ka,
    wat een mooie reactie, puur en waardevol..
    In het moment zijn, aandacht, voor dat wat er op dat moment is en daarmee steeds meer (kunnen of leren) zijn wie je bent. Het is een prachtig proces, waar iedereen op zijn eigen manier en op zijn eigen tijd doorheen loopt. Ik denk dat als je dat – zoals wij nu – op wat latere leeftijd doorloopt, je je er nog bewuster van bent en er nog meer van kunt genieten, en inderdaad, wat geeft dat een rust..
    Wat fijn dat je zo bewust en goed afscheid hebt kunnen nemen. Dit zijn ook momenten die je nooit meer over kunt doen en als je daar met volle aandacht bij bent, is alles wat je zegt goed, en zal het moment ook altijd goed zijn als je erop terug kijkt.. Prachtig!
    Sterkte in deze roerige periode meis, maar geniet ook van de geweldige stappen die je zet.
    En iedere reactie is op ieder moment goed.. 🙂
    Veel liefs,
    Annemieke

Laat een antwoord achter aan Karen Dijkmans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.