Cadeaus van het leven

Afgelopen week sprak ik aan het einde van de dag mijn buurman in Hermanus. Gewoon een praatje in de tuin. Ik had die ochtend een ongelooflijke walvissentocht gemaakt en vertelde hem dat vol vuur. Hij wees me vervolgens op diepzeeduiken, want als ik zo van de zee hield, moest ik zeker gaan doen. Hij had enige jaren geleden zijn angst overwonnen en was nu zelfs duikinstructeur. Daarbij vertelde hij in één adem door dat hij advocaat was, maar nu ging starten met een engineeringsopleiding. En oh ja, hij was ook net begonnen met een cursus Russisch, gewoon omdat hij dat zo’n mooie taal vond. Ik merkte op dat hij nogal een bezig baasje was met een grote diversiteit aan activiteiten. Hij stopte even zijn verhaal en vervolgde zachtjes:

You just have to live your life to the fullest, you know. Life is too short. It is tóo short. And you only have one life. You ówe that life to get the maximum out of it”.

Ik viel stil. Die kwam binnen. Juist in combinatie met wat ik die ochtend had ervaren.

Eerder die dag, het is half 9. Ik rijd door een sprookjesachtig, groen fluweel bergachtig landschap gehuld in een witte waas van wolken. Met een glimlach kijk ik er naar, ondertussen mijmerend over wat ik zo direct mogelijk ga zien. In de haven aangekomen, ben ik de eerste en met een kopje koffie ga ik in het vroege ochtendzonnetje zitten. Onder deze omstandigheden kan potjeskoffie uit een plastic bekertje niet lekkerder smaken. Even later lopen we naar een kleine boot. Precies de reden waarom ik deze heb uitgekozen; niet groots en toeristisch, maar klein en intiem.

De zon schijnt, de lucht is strakblauw en de zee is nagenoeg glad. Een geweldig gevoel van vrijheid komt over me heen.
Na ongeveer 10 minuten verschijnt in de verte een rug. Langzaam varen we erop af. De rug blijft rustig dobberen en verdwijnt zo nu en dan onder water om daarna weer boven te komen met een indrukwekkende blow. Hier blijft het echter bij. Na verloop van tijd verdwijnt hij onder water om voorlopig niet meer boven te komen.

We varen verder en er komen meerdere ruggen in zicht. Dit keer blijven ze zichtbaar. Af en toe verschijnt er nu ook een neus boven water en zien we niet alleen de wolk van de blow, maar horen we ook de krachtige stoot bij het uitademen. Ik zit letterlijk op het puntje van mijn stoel, mijn lijf gespannen. Zou ik, naast dolfijnen, nu eindelijk ook een walvis van dichtbij gaan zien? Dat wat ik al zó lang op mijn wensenlijstje heb staan?

De ruggen bewegen sierlijk door het water en de boot wordt op kleine afstand stil gelegd. De aanblik van deze rustig dobberende giganten bezorgt me een ongekend gevoel. Naast de diamanten die de zon op het water achterlaat, zien we nu met regelmaat ruggen, koppen, vinnen en ‘footprints’: de afdruk die op het water achterblijft als de walvis met de bovenkant van zijn immense lichaam het wateroppervlak aantikt. Het is een lust voor het oog. Ik absorbeer iedere beweging en verwonder me over de gratie waarmee deze mammoeten door het water glijden.

En dan gebeurt het. Eén van de walvissen beweegt langzaam naar de boot. Het water is helder en ik zie zijn immense kop, een kop met de zo herkenbare witte pokken. Hij komt nieuwsgierig een stukje boven het water uit en glijdt daarna weer naar beneden. Mijn blik blijft strak op het water gericht. Even later komt hij aan de andere kant van de boot weer boven, nu nog dichterbij. Hij beweegt langzaam langs en onder de boot, zijn kop gevolgd door een 15 meter lang en 7 ton wegend gestroomlijnd lichaam. Na wat minuten lijkt te duren, zien we als laatste de staart, waarmee hij zich soepel voortbeweegt. En wat vanaf de kust steeds slechts een rug of af en toe een neus boven het water was, ontvouwt zich hier als een immens, magnifiek en majestueus dier. Mijn huid lijkt onder stroom te staan en de tranen lopen over mijn wangen.

Zo gaat het nog minuten door. En als we weer richting haven varen, scheur ik mijn blik met grote moeite los. Eenmaal van de boot ben ik als in trance. Ik stap op volledig automatisme de auto in en parkeer iets verderop aan zee. Daar kan ik mijn ogen niet geloven. Het lijkt alsof ze met me mee gezwommen zijn en me begroeten door hun neus boven water te steken. Ik volg ze langs de kust en even later, zittend op de rotsen, krijg ik nog een privé voorstelling. Het zijn alleen de walvissen en ik, in volledige stilte. Op nog geen 30 meter afstand kijk ik intens naar de prachtige lijven. Even later wordt de stilte doorbroken, door de mooiste geluiden die ik me wensen kan. Ik hoor hun blows, zachtjes blazend of krachtig ploppend. Ik hoor het ‘gezang’ van één van hen. Ik zie een immense vin boven het water uitkomen en hoor vervolgens de klappen op het water. Kort en dof, maar ik weet dat het een geluid is dat kilometers ver draagt. Ik zit als in beton gegoten, nauwelijks ademend, om geen seconde van dit schouwspel te missen. En na een tijd, die uren lijkt te duren, verdwijnen ze langzaamaan in de diepte en sluit het water zich. Ik blijf nog lang naar het water staren..

In de dagen die volgen, bezorgt de herinnering me keer op keer kippenvel. Dit zijn onvergetelijke cadeaus van het leven. En deze overweldigende, intense en onuitwisbare ervaring, geeft me bovendien die zo belangrijke les. Geef angst, onzekerheid of twijfel (aan jezelf) – waar ik zelf met regelmaat mee stoei en waardoor mijn reis mede zo lang op zich heeft laten wachten – geen zeggenschap. Laat het je niet weerhouden om te doen wat je zo graag wilt doen. Gun jezelf de mooiste ervaringen van je leven.

Because you only got one life and it’s short. Live it. To the fullest.

12 gedachtes over “Cadeaus van het leven

  1. Dank je wel weer Annemieke voor je fantastische verhaal.
    Ook op deze manier weer een cadeautje voor ons. Fijn dat je het weer met ons wil delen.
    ?

  2. Wat moet dat een geweldige ervaring voor jou zijn geweest en wat heb je die weer prachtig beschreven. Ik vergat tijdens het lezen bijna adem te halen. Dank!

  3. Prachtig en ontroerend mooi verhaal! Dat moet heel indrukwekkend zijn geweest. Wat een geweldige ervaring……. Wauw!

  4. Dit is een belevenis van de buitencategorie!!! Wauw!!!
    Ik denk dat je het opnieuw voor je zag toen je het zo beeldend beschreef, want ik stelde mij voor dat ik ook in dat bootje en in de auto naast je zat.
    Cadeautje voor mij, dank je wel Annemieke!

  5. Wat fijn om te horen Hilde! Ik ervaar het altijd nog als een voorrecht om dit te kunnen en mogen delen, dus heel graag gedaan..
    Veel liefs,
    Annemieke

  6. Dat wás het Evert, echt een ervaring om nooit te vergeten..
    En wow, een groter compliment had je me niet kunnen geven; je geeft me een glimlach van oor tot oor.. Dank je wel!

  7. Dat is precies het mooie van schrijven Connie, je herbeleeft, door woorden aan een ervaring te geven..
    Wat heerlijk te horen dat ik je mee heb kunnen nemen!X

  8. Je maakt me weer helemaal stil Annemieke! Wat een ervaring zeg, supergeweldig dat je dit meemaakt. En zo mooi dat de mooiste dingen vaak onverwacht zijn.

  9. Wat bijzonder om te lezen weer Gerdien, dank je wel.. Ja, dit zijn echt de cadeaus van het leven, heel dankbaar voor en onvergetelijk! En wat je zegt, vaak komen ze geheel onverwacht en dat maakt het nog mooier..
    Veel liefs!

Laat een antwoord achter aan On her way Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.